حاجی فیروزها در خیابان های تهران چند تومان در می آورند؟ - سیلور 7

به گزارش اقتصادنیوز ، هر سال از اوایل اسفند در بسیاری از چهارراه های شهرها بویژه در تهران و شهرهای بزرگ، افرادی را می بینیم و با پوشیدن لباس حاجی فیروز و سیاه کردن صورت خود و در دست داشتن یک دایره زنگی، می خوانند و می رقصند و عایدی شب عیدشان را از این راه کسب می نمایند.

JF91NDuvAbuX

حاجی فیروزه، سالی یه روزه، همه می دونن، منم می دونم، عید نوروزه؛ ارباب خودم سامولی علیکم، ارباب خودم سرتو بالا کن، ارباب خودم بزبز قندی، ارباب خودم چرا نمی خندی؟ این بخشی از ترانه ای است که از یک ماه مانده به رسیدن فصل بهار و عید نوروز، حاجی فیروزها آن را می خوانند و با دایره و تنبک به جای کوچه پس کوچه های شهر، در چهارراه ها و حتی اتوبان ها به راه می افتند.

صورتشان سیاه است، احتمالا به نشانه سختی زمستان و لباسشان هم سرخ است به بهانه شادی بهار. اما حاجی فیروزهای امروزی بیشتر از آنکه به رسم پیشینیان یادآور رسیدن نوروز و بهار باشند، چشمشان به جیب مردم است و بعضی از آنها شغل و عایدیی هم در طول سال دارند اما آن را شب عید رها می نمایند و گاه با فرزندشان راهی خیابان ها می شوند تا کسب عایدی نمایند.

عایدی یک حاجی فیروز چقدر است؟ این سوالی است که اکوایران از چند حاجی فیروز پرسیده است.

مجبورم حاجی فیروز شوم

نامش جعفر است و با موتور برای یکی از پلتفرم های اینترنتی حمل بار و مسافر کار می نماید و از اول اسفند به همراه پسر کوچکش، در چهارراه های خیابان مطهری تهران، حاجی فیروز می شوند و می خوانند.

جعفر می گوید که در یکی از محله های به اصطلاح پایین شهر تهران زندگی می نماید و ماهی سه میلیون و 600 هزار تومان اجاره خانه می دهد. او چهار فرزند دارد و در طول سال با موتور کار می نماید؛ اما می گوید یک ماه آخر سال مجبور است حاجی فیروز بگردد تا خرج زندگی اش را دربیاورد.

او از گرانی گلایه می نماید و می گوید: شرایط خراب است و مردم به ما توجهی نمی نمایند. روزانه به وسیله حاجی فیروزی 150 هزار تومان درمی آورم. با موتور هم که کار می کنم، عایدیم کم است و روزانه به شاید به 200 هزار تومان تومان برسد.

رقمی که جعفر از عایدی حاجی فیروزی اش می گوید البته چندان قابل قبول به نظر نمی رسد چراکه اگر با موتور روزی 200 هزار تومان عایدی داشته باشد، منطقی نیست که برای کسب عایدی کمتری شغلش را یک ماه رها کند و در چهارراه ها سختی و سرگردانی را به خود و فرزندش تحمیل کند. با این حال، اصرار بیشتر، اخلاقی نیست و در نتیجه روایت او را شنیدیم و عبور کردیم.

برترین کاسبی را روز مادر داشتیم

کمی آن طرف تر، دو حاجی فیروز نو آمده اند و مشغول سیاه کردن صورتشان در آئینه ای کوچک هستند. نام یکی شان محمد است و دیگری رستم.

رستم می گوید همراه محمد در اتوبان امام علی تهران گل فروشی می نمایند اما با وجود شش فرزند و عایدی پایین، دخل و خرج زندگی همخوانی ندارد. محمد به تازگی ازدواج نموده و فرزندی ندارد اما او هم از شرایط مالی گلایه دارد و مثل خیلی های دیگر از گرانی ها و تورم شاکی است. او می گوید بیشترین عایدیی که تا به حال از گل فروشی داشته، همزمان با روز مادر بوده که دو میلیون تومان در یک روز فروش داشته است.

رستم و محمد می گویند با حاجی فیروز شدنشان روزانه تا 250 هزار تومان هم توانسته اند از مردم پول بگیرند و درآمند داشته باشند. آنها هم البته روایت ها از بالاتر بودن عایدی شب عیدی حاجی فیروزها را قبول ندارند.

دستمزد ماهانه یک حاجی فیروز چقدر است؟

همانطور که پیش تر اشاره شد، در حالی این حاجی فیروزها و یکی دو مورد مشابه دیگر، از عایدیهای روزانه 15 تا 250 هزار تومانی حرف می زنند که بعضی رسانه ها از عدد و رقم های بالاتری صحبت می نمایند. برای مثال، توسعه نیوز نوشته که عایدی حاجی فیروز در یک شبانه روز چیزی حدود یک میلیون تومان و شاید بیشتر باشد؛ به گونه ای که اگر از صبح تا شب در یک چهارراه حضور داشته باشند و از 500 ماشین مبلغ دو هزار تومان دریافت نمایند، عایدی روزانه آنها به یک میلیون تومان هم می رسد. البته این نحوه محاسبه هم چندان دقیق نیست و هیچ معیاری برای اعداد ذکرشده وجود ندارد. مثلا، تعداد خودروها (افرادی که به حاجی فیروزها پول می دهند) ممکن است خیلی کمتر یا میانه پولی که به آنها داده می گردد ممکن است خیلی بیشتر باشد.

از سوی دیگر اما اگر فرض را بر صحت ادعای حاجی فیروزها بگذاریم، یا دست کم چیزی نزدیک به اعداد آنها، اگر روزانه بطور میانگین 250 هزار تومان عایدی داشته باشند، در انتها اسفند مبلغی حدود 7 میلیون و 250 هزار تومان از این طریق به عایدی رسیده اند که مبلغ قابل توجهی محسوب نمی گردد.

در هر حال، با عایدی بالا یا پایین، سال هاست حاجی فیروز برای مردم ایران به جای آنکه نماد شادی بهار باشد، یادآور تلخیِ گرانی های شب عید و مسائل مالی است و یادآور هفت سینی است که قرار بود نماد رونق جیب و سفره رنگین مردم ایران باشد، اما هر سال، دریغ از پارسال، کوچکتر می گردد.