آیا در برنامه ریزی های خانوادگی تصمیمات سالمندان را هم لحاظ می کنیم؟ - سیلور 7

به گزارش خبرنگاران، ساکت ترین اتاق، اتاق مادربزرگ است، او می دانست که به خاطر کمر دردی که دارد نمی تواند راحت مسافرت کند. پدر نگران بود که چطور به مادربزرگ اعلام نمایند که تعطیلات را باید با گلدان های خانه و آب دادن به آنها سر کند، که مادر گفت: ما دوست داریم در این سفر با مادربزرگ همراه باشیم، پس بچه ها با مادربزرگتان مشورت کنید و یک نقطه خوش آب و هوا که برای شرایط سلامت ایشان مناسب است و به شما هم خوش می گذرد انتخاب کنید و به من و پدرتان بگویید. دکتر آناهیتا خدابخشی کولایی- روان شناس، مدرس دانشگاه و مشاور خانواده- درباره سالمندان و نقش های آنها در زندگی بچه ها با ما صحبت می نماید.

ما هم روزی پیر می شویم

برخی اوقات خیلی راحت فراموش می کنیم که ما هم روزی پیر می شویم. حتما از سالمندان زیاد شنیده اید که می گویند سالمندی، سن چیرگی اولاد است. این بچه ها هستند که تصمیم می گیرند والدین کجا زندگی نمایند، به چه پزشکی مراجعه و خدمات را چگونه دریافت نمایند، حتی به مسافرت و سرگرمی بروند یا خیر.حتی از آنجایی که خرج و مخارج برخی از سالمندان به عهده بچه هاشان است، نحوه پول خرج کردنشان هم با نظارت بچه ها انجام می گردد. این رفتارها همگی باعث می گردد سالمند استقلال خود را از دست بدهد و این عدم استقلال برای او افسردگی به بار می آورد.

نقش های متفاوت سالمندان

بسیاری از اوقات شاهد هستیم که بچه ها از والدین برای نگهداری و مراقبت از نوه ها یاری می گیرند یا به هنگام مسافرت از آنها می خواهند که از خانه شان مراقبت و نگهبانی نمایند. درست است که برخی از سالمندان از روی مهربانی به انجام این امور رضایت می دهند اما گاهی ممکن است سالمند از سر ناچاری یا احساس سردرگمی رضایت به چنین کاری دهد. در بیشتر موارد سالمندان در این سن توانایی جسمانی یا حوصله سر و کله زدن با نوه ها را ندارند و بیشتر می توان گفت که نظارت آنها بر نوه ها محدود به نظارت حضوری و صرف وجودشان در کنار کودک است.

مواقعی دیگر هم که بچه ها قصد سفر دارند، از والدین سالمندشان می خواهند که از خانه آنها یا از بچه هایشان مراقبت نمایند. زمانی این گونه رفتارها از ما سرمی زند که فراموش می کنیم سالمندان احترام و محبت می خواهند و این طرز برخورد نمی تواند رفتار مناسبی در شأن پدر و مادر سالمندمان باشد. آنها کاملا متوجه می شوند که گاهی بچه ها آنها را صرفا برای ارضای نیازهای شخصی خود می خواهند و این مساله باعث ناراحتی شان می گردد. البته ممکن است خود پدربزرگ و مادربزرگ به انجام دادن این کار رغبت داشته باشد و ماندن در خانه در کنار گلدان ها یا نوه کوچک را به بیرون رفتن ترجیح بدهد. این چیزی است که ما گاهی از آن مطمئن نیستیم.

سالمندان حق تصیم گیری دارند

برخی از سالمندان برای روزها و ساعاتشان برنامه ریزی دارند. بعلاوه بسیاری از سالمندان علاقه مند هستند ساعاتی از روز را پیاده روی نمایند و وقتی برای نگهداری از کودک و منزل ما نداشته باشند. امکان دارد آنها توانایی روحی و جسمی نگهبانی کردن از خانه و مراقبت از نوه را دارا نباشند. آیا هنگامی که این امور را به آنها می سپاریم از آنها درباره تمایلشان به انجام این کار سوالی می پرسیم؟

سالمندان هم به سفر و سرگرمی نیاز دارند اما گاهی دیده شده که بچه ها می گویند تیپ آنها به ما نمی خورد و آنها را بدون توجه به نیازهایشان در خانه تنها می گذارند. البته عکس این قضیه هم اتفاق می افتد. گاهی سالمند را به اجبار به سفر یا مهمانی می برند که علاقه ای به حضور در آنجا ندارند. همواره برترین کار این است که استقلال آنها را نگیریم و اجازه دهیم خودشان برای زندگیشان تصمیم بگیرند.

از خودتان سوال بپرسید

اگر زمانی که می خواهیم کاری را به آنها بسپاریم این سوالات را از خود بپرسیم، برای آنها هم مسئله ای پیش نخواهد آمد.

* آیا آنها توان جسمی و روحی انجام این کار را دارند؟

* آیا آنها از این کار راضی و شاد هستند؟

* آیا برنامه آنها به هم نمی ریزد؟

* آیا والدین سفر یا مهمانی ما را دوست دارند یا ترجیح می دهند به کارهای شخصی شان بپردازند؟

اگر رفتار خوبی با والدین سالمندمان نداریم یادمان باشد که بچه هامان هم این رفتار را در آینده با ما پیش می گیرند. به خاطر داشته باشیم والدین نعمت های ارزشمندی هستند که می توانیم در هنگام حیاتشان از وجودشان لذت ببریم و از تجربه هاشان استفاده کنیم، نه اینکه آنها به ابزاری برای انجام دادن کارهای شخصی ما تبدیل شوند.

منبع: ویژه نامه سلامت و بهداشت - تندرستی - نیمه دوم اسفند 1389