قدرت شفابخش ادبیات، برای دفاع از انسانیت احتیاج به داستا ن های متفاوتی است
به گزارش سیلور 7، به گزارش خبرنگاران به نقل از گاردین، الیف شافاک نویسنده ترک تبار ساکن انگلیسی تا کنون 16 کتاب به زبان های استانبولی و انگلیسی نوشته است که با استقبال جهانی روبرو شده است. معروف ترین رمان های شافاک ملت عشق و سه دختر حوا در بسیاری از کشورهای جهان ترجمه و منتشر شده است. تا کنون کتاب های این نویسنده ترک به 49 زبان زنده جهان ترجمه شده است.
شافاک در سال 1998 با رمان پنهان برنده جایزه رومی، که به بهترین اثر ادبیات عرفانی ترکیه تعلق می گیرد، شد. او نشان شوالیه را که از مدال های فرهنگی کشور فرانسه است دریافت نموده و بارها به فهرست نهایی و اولیه جوایز دنیای از جمله جایزه ادبیات داستانی زنان اورنج، جایزه دستاوردهای زنان آسیایی، جایزه مهم ایمپک دوبلین، ادبیات داستانی مستقل بریتانیا، جایزه بین المللی روزنامه نگاری و بسیاری جشنواره های ادبی دیگر راه پیدا نموده است.
این نویسنده ترک تبار در شرایط کرونایی بیشتر کشورهای دنیا و بحران انسان ها برای زنده ماندن و مبارزه با این ویروس و همچنین شرایط و اعتراض های مدنی در سراسر کره زمان در یادداشتی برای روزنامه گاردین درباره نقش نویسندگان در این شرایط می نویسد و اعتقاد دارد خودش و نویسندگان دیگر داستان های متفاوتی نسبت به گذشته بنویسند:
در سال 2020 تنها ویروس کرونا اتفاق نیفتاده است بلکه یک دوجین اتفاق تلخ در بسیاری از کشورهای دنیا اتفاق افتاده که بسیاری از آنها هنوز هم ادامه دارد. از مسائل انسان ها مثل کرونا، فقر، بیکاری، ناعدالتی طبقاتی و جرم و جنایت که بگذریم، به مسائل اختصاصی کشورهای دنیا می رسیم. در لهستان اقلیت های فکری دشمن شماره یک هستند. در مجارستان گروه های نئونازی در حال قدرت گیری هستند. در آمریکا پلیس هر روز سیاه پوستان را می کشد و در آلمان مهاجران و اقلیت های مذهبی هر روز با مسائل جدیدی روبرو می شوند. در بریتانیا، برزیل، هندوستان تعصب مذهبی و اسلام هراسی بیداد می نماید. همه اینها نشان می دهد که انسان ها به هم نوعان متفاوت خود ظلم می نمایند.
تاریخ نشان داده است که تمدن های بشری هیچ وقت با خشونت و قتل و جنگ های داخلی شروع نشده است بلکه همواره این کلمات و کلیشه ها بودند که تمدن های بشری را ایجاد نموده اند. مبارزه برای دفاع از حقوق بشر باید با کلمات شروع گردد. یعنی همان داستان ها. ما احتیاج به گفتن داستان هایی متفاوت برای بشریت داریم. نویسندگان باید کوشش بیشتری در این جهت انجام دهند. نویسندگان از هر ملیت و کشوری باید درباره مردم دیگر فرهنگ ها بنویسند تا رابطه احساسی و عاطفی انسان ها بیشتر به هم نزدیک گردد.
نویسندگان در این شرایط بحرانی انسانیت و بی عدالتی باید روحیه انسان بودن را در بین مردم دنیا تقویت نمایند. در این شرایط به طور موقت هم که شده بیایید تعصب های قومی قبیله ای خود را فراموش کنیم و برای مردمان دیگر مناطق دنیا بنویسیم تا رنج آنها را کاهش دهیم. شرق یا غرب همه انسان هستیم و در یک کره خاکی زندگی می کنیم. ادبیات قدرت دنیا شمول دارد و ما نویسندگان باید از قدرت شفابخش آن برای نجات مردم استفاده کنیم.
حق با دوریس لسینگ (نویسنده انگلیسی و برنده جایزه نوبل ادبیات) بود که می گفت ادبیات بعد از حوادث تحلیلگر اصلی است. نویسندگان باید با استفاده از زمان حوادث را آنالیز و تحلیل نمایند. در دوران پساکرونا دنیا علاوه بر بیماری با مسائل بسیاری دست به گریبان است ولی من می گویم در اینجا ادبیات قبل از بروز حادثه باید نقش تحلیلی خود را ایفا نماید و نویسندگان به یاری بشریت بیایند.
بسیاری از اقتصادهای دنیا در حال ورشکستگی هستند و دوباره هنر و ادبیات قربانیان اول این حوادث هستند. کتابخانه ها و مراکز فرهنگی تعطیل می شوند و احتیاج به داستان در این زمانه دیگر از یک کالای تجملاتی فراتر رفته و به احتیاجی حیاتی تبدیل شده است. هنر داستان گویی برای انسان ها یکی از آخرین سنگرها برای مقاومت در برابر بی عدالتی و ظلم به انسان هاست.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران