امروز در فضا: انعکاس MIT امواج راداری را از ناهید
به گزارش سیلور 7، اولین طرح راداری، پروژه دیانا بود. هدف بعدی سیاره زهره بود، فوریه 1958، دانشمندان آزمایشگاه MIT امواج راداری را به سیاره منعکس کردند.
10 فوریه 1958، دانشمندان آزمایشگاه لینکلن MIT امواج راداری را از سیاره زهره منعکس کردند. در آن موقع، زهره در نقطه ای از مدار خود قرار داشت که پیوند پایینی نام داشت؛ جایی که مستقیماً بین زمین و خورشید قرار داشت.
ما از نیمه دوم قرن بیستم از نظر مقدار شناخت سیارات و منظومه های آن ها در منظومه شمسی راه زیادی را پیموده ایم. درحالی که آن دوره نظریه های پیشگامانه ای که رفتار ویژگی های مختلف دنیا را تعریف می کردند، وجود داشت، داده های رصدی مربوط به ساختار و سطح سیارات هنوز جمع آوری نشده بود.
جنگ دنیای دوم تعدادی از پیشرفت های تکنولوژیکی از جمله توسعه سریع رادار را به همراه داشت. زمانی که جنگ را پشت سر گذاشتیم، دانشمندان به سرعت به پتانسیل این فناوری نو و امکان استفاده از آن برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص منظومه شمسی پی بردند.
اولین طرح راداری، پروژه دیانا بود که تولد نجوم راداری را نیز رقم زد. هدف بعدی زهره بود، سیاره ای که به علت ابر های متراکمی که سیاره را احاطه نموده بودند، در هاله ای از رمزوراز قرار داشت؛ بنابراین بسیار جالب بود که بفهمیم این سیاره در هر زمان دقیقاً در کجا قرار خواهد گرفت.
زمانی که آزمایشگاه لینکلن برای اولین بار کوشش کرد امواج راداری را به سمت زهره پرتاب کند، اسپوتنیک- 2 و سگ لایکا در مدار زمین درحال گردش بودند. مسابقه فضایی داغ بود و بعلاوه رقابت بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بالا گرفته بود.
در سال 1958، سیگنال های راداری در آزمایش هایی که در طول اتصال پایین تر با زهره صورت گرفته بود، به سمت سیاره راهنمایی شد.
این آزمایش ها به وسیله رصدخانه جودرل بریتانیا در سال 1959 تکرار شد و نتایج آن ها درواقع مشابه نتایج آزمایشگاه لینکلن بود. اگرچه کسانی که در لینکلن بودند حتی با یک رادار قوی تر نتوانستند نتیجه خود را تکرار نمایند.
نتایج
اگرچه نتایج به دست آمده از این آزمایش در برترین حالت مبهم بود، اما پایه ای برای کوشش های آینده بود. حوزه نجوم راداری را به سطح بالاتری رساند و مقدار گیری بهتری از واحد نجومی به ما داد.
تصویر راداری از زهره
حدود 5 دقیقه طول کشید تا سیگنال از زهره پرتاب شد و به زمین بازگشت. این اندکی کوتاه تر از آن چیزی بود که دانشمندان پیش بینی می کردند. یعنی زهره از آنچه دانشمندان در آن موقع تصور می کردند، به زمین نزدیک تر بود.
منبع: دیجیاتو
منبع: فرادید