خوزستان؛ ده ها هزار هکتار از اراضی کشاورزی زیر آب رفت - سیلور 7

حسین مرمضی، رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان، در گفت وگو با ایلنا، ضمن فاجعه بار خواندن وضعیت روستاییان و کشاورزان این شهرها، گفت: ده ها هزار هکتار از اراضی کشاورزی مردم به زیر آب رفته، نابود شده و دام ها نیز در حال تلف شدن هستند.

وی ادامه داد: فقط دستور تخلیه می آید و مرتبا می گویند از شهرها بیرون بروید تا دچار سیلاب نشوید. اما این مساله به این راحتی که مسئولان فکر می نمایند، نیست. در هر کدام از این شهرها ده ها هزار نفر زندگی می نمایند. روستاهای این مناطق و شهرها بسیار پرجمعیت هستند و گاه در هر خانه روستایی بین 20 الی 30 نفر زندگی می نمایند. این آدم ها به کجا بروند؟ در این شرایط گرانی و نداری چه بنمایند؟ چه کسی قرار است به آنها جا و پناه بدهد؟ مردم سردرگم شده اند. اگر که تمکین به دستور مقامات جهت تخلیه نمی نمایند بدین خاطر است که جایی برای رفتن ندارند.

مرمضی در انتقاد از عدم لایروبی کانال های آبراهه های پیرامون اراضی کشاورزی روستاها و شهرهای پیرامون این شهرها گفت: از حدود 7 ماه پیش مرتبا به مقامات ادارات مربوطه مثل آب و برق خوزستان پیرامون خطر وقوع سیل هشدار داده بودیم و تاکید نموده بودیم که کانال ها باید لایروبی شوند چراکه آب به سختی به هورالعظیم می رسد و به زور راه خودش را بازمی کند و نتیجتا وارد شهرها و روستاهای اطراف شده و هدر می روند. اما گوش شنوایی برای هشدارهایمان وجود نداشت.

رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان توضیح داد: دیگر چیزی از اراضی کشاورزی باقی نمانده است. ما به چشم خودمان شاهد فاجعه هستیم. انگار بازگشته ایم به دوران جنگ. والله که ما یک چنین سردرگمی و فجایعی را در دوران جنگ ندیدیم که امروز می بینیم. حجم تخریب هایی که طی سیلاب های سال گذشته و سال جدید به ساکنان این شهرها تحمیل شده، بی سابقه است.

مرمضی گفت: بالای 80 الی 90 درصد اراضی کشاورزی ما در حال نابودی هستند و امدادرسانی هم بسیار ضعیف است. کل استان بحران زده شده، و بالگردهای امدادرسانی باید سریعا به اینجا اعزام شوند.

رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان در انتها، گفت: ما اکنون همه باید به فکر نجات مردم باشیم. من از کشاورزان می خواهم که با نیروهای امدادی همکاری نموده، اجازه بدهند آب از زمین هایشان رد شده و راه خود را باز کند. در این حالت می توان بحران را تا حدی کنترل نموده و از بروز فجایع انسانی جلوگیری کرد. خسارت اراضی کشاورزی می تواند جبران گردد اما فاجعه انسانی غیرقابل بازگشت است.