فغانی (داور فوتبال): نحوه رفتار با داوران درست نیست - سیلور 7

به گزارش ایرنا، علیرضا فغانی درخصوص قضاوت در ملاقات وسیل کوبه و سوون سامسونگ در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا گفت: کیفیت مسابقات شرق آسیا با توجه به اینکه بازیکنانی از آمریکای جنوبی و شمالی دارد بسیار زیاد است اما چون فوتبالیست ها هر سه روز یکبار بازی می نمایند، خسته و مصدوم هستند. حتی اینیستا هم آسیب دید و تنها در بخش ضربات پنالتی در این ملاقات حضور داشت.

وی با اشاره به اینکه شرایط بازی ها خوب و شرایط قرنطینه در سطح عالی است، گفت: از وی آی ار هم در دو ملاقات آخر استفاده می گردد زیرا هزینه سنگینی دارد. بهره بردن از این تکنولوژی به شکلی اس که خیلی از کشورها شرایط آن را ندارند و اگر اجباری گردد، شرایط برای تیم های ایرانی سخت خواهد شد. .

داور بین المللی فوتبال ایران یادآور شد: در زمان بن همام استفاده از وی ای ار در لیگ قهرمانان آسیا قطعی شد و آنان اعلام کردند اگر کشوری فاکتورهای مدنظر را نداشته باشد باید به سطح پایین تر یعنی ای اف سی کاپ برود. امیدوارم این قضیه برای فوتبال ایران اجباری نگردد البته اینفانتینیو گفته که استفاده از آن اجباری نیست اما حق به حقدار می رسد.

وی توضیح داد: قضاوت و پرچم زدن در بعضی صحنه ها سخت است و این حق به یاری داده شده است. خطی که در زمان وی ای آر در انگلیس کشیده می گردد، دقیق است و براساس کدگذاری صورت می گیرد که قبل از بازی انجام می گردد.

فغانی اعلام کرد: صحبت درباره شرایط داوری و صندلی آن در فوتبال ایران ارزش ندارد. امیدوارم روزی هر دو طرف بتوانند حرف بزنند و خداوند به جوانان صبر دهد تا این نامهربانی ها را تحمل نمایند و به هدفشان برسند. آنان که حرف از کنفدراسیون می زنند و می گویند که ناظر و ارزیاب هستند، چرا به یک تورنمنت مهم به عنوان ناظر فرستاده فرستاده نشده و حضور نداشته اند؟ آخرین حضور یک ناظر ایرانی در یک تورنمنت مهم مربوط به عنایت در سال 2007 بود. .

وی با اشاره به اینکه نحوه رفتارها درست نیست، گفت: رضا سخندان از 2007 در جام ملت های آسیا حضور داشته اما ببینید چگونه در اوج نامهربانی کنار گذاشته شد. اگر همین چند هفته ابلاغ های داوری را ببینید، معین می گردد به داوری فکر نمی گردد و دوستان دنبال رأی هستند. همه این مسایل در رسانه ها مطرح می گردد اما هیچکسی دنبال رسیدگی نیست و انگار مسوولان هم چنین شرایطی را دوست دارند. امیدوارم روزی برسد که همه به صندلیی که شایسته خود است دست یابند.