پیشنهاداتی برای کاهش یک رفتار آسیب زا در دوران اپیدمی کرونا
به گزارش سیلور 7، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان با انجام یک مطالعه مروری، تاثیر همه گیری کووید-19 را بر رفتار خودکشی در سراسر دنیا، آنالیز و در نهایت پیشنهاداتی برای کاهش فرایند این رفتار در دوران اپیدمی کرونا ارائه کردند.
به گزارش خبرنگاران، خودکشی؛ اقدامی آگاهانه برای آزار خود است که به مرگ منتهی می گردد. این معضل به عنوان یکی از مسائل مهم در بهداشت عمومی مطرح است و در حرفه بهداشت روان، یک فوریت محسوب می گردد. برآورد سالانه موارد اقدام به خودکشی در دنیا، حدود 15 الی 20 میلیون مورد است که حدود 800 هزار مورد آن به مرگ منتهی می گردد.
همه گیری کووید-19، یک چالش مهم سلامت روان، در سراسر دنیا ایجاد نموده است. در بعضی موارد؛ این بحران، با ایجاد تاثیرات شدید بر روی سلامت روان افراد می تواند منجر به رفتارهای خودکشی گردد. مطالعات مختلفی ارتباط بین آغاز شیوع کووید-19 و بروز اختلال در سلامت روان افراد جامعه را آنالیز نموده اند و تعیین شده که شیوع این ویروس باعث اختلالاتی مانند ترس، تنهایی، نگرانی، مسائل خانوادگی و استرس پس از سانحه شده است.
با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهشگران اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان با انجام یک مطالعه مروری به آنالیز تاثیرات احتمالی همه گیری کووید-19 بر رفتار خودکشی و اقدام به آن پرداختند.
در این مطالعه که در سال 1399 انجام شد، با جستجوی کلمات کلیدی مرتبط با این موضوع در پایگاه های داده، مقالات مرتبط جمع آوری شدند و پس از آنالیز این مقالات تعداد 53 مقاله مورد آنالیز نهاده شد.
آنالیز کامل این مقالات نشان داد که شیوع ویروس کووید-19 بر پنج حیطه خیلی مهم شامل عوامل مربوط به سلامت روان و ایجاد اختلالات روانپزشکی در افراد، عوامل مرتبط با تعاملات اجتماعی افراد، عوامل مرتبط با اقتصاد و اشتغال افراد، عوامل مرتبط با تحصیلات و عوامل مرتبط با اختلالات جسمی تاثیر می گذارد.
با توجه به این که، اختلال در هر کدام از این پنج حیطه، می تواند زمینه ساز ایجاد افکار و رفتار خودکشی در افراد باشد، می توان نتیجه گرفت که آغاز و ادامه این بیماری در جامعه، با افزایش موارد رفتار خودکشی همراه است.
آنالیز این مقالات حاکی از این است که کووید-19 در افرادی که سابقه بیماری هایی مثل انواع سرطان ها، دیابت، پرفشاری خون و سایر بیماری های زمینه ای نقص سیستم ایمنی، یا سابقه مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را دارند، بیشتر رخ می دهد. موارد خودکشی نیز در افرادی که قبلاً سابقه اختلال روان شناختی و یا سابقه قبلی افکار و رفتار خودکشی، از جمله اقدام قبلی به خودکشی را داشته اند، طی این همه گیری بیشتر اتفاق می افتد.
پژوهشگران این مطالعه می گویند: از همه این موارد می توان به این نتیجه رسید که بیشتر اختلالات به علت فاصله گذاری اجتماعی، جداسازی بیمار حین و بعد از درمان، قرنطینه کردن افراد و خانواده ها، تنها شدن و نداشتن ارتباطات اجتماعی است و این موارد از اصول اصلی پیشگیری و درمان بیماری کووید-19 هستند.
به گفته این محققان؛ با توجه به این که تمامی عوامل خطر این بیماری بر روی روان و جسم فرد موثر است، بنابراین خیلی غیر منتظره و دور از فکر نیست که همه گیری کووید-19 باعث افزایش مقدار فرایند خودکشی در جوامع گردد.
در این مطالعه پیشنهاداتی برای کاهش فرایند مقدار خودکشی در دوران اپیدمی کرونا نیز ارائه شده است:
-انجام مطالعات بیشتر در این خصوص؛
-دسترسی آسان به مراقبت های بهداشت روان برای افراد در معرض خطر؛
- پرهیز از گوش دادن و نشر اطلاعات نامعتبر؛
- مداخلات و برنامه های مبتنی بر شواهد، مانند یاری گرفتن از خطوط تلفن بحران؛
- روش های جایگزین آموزش تحصیلی دانش آموزان؛
- تهیه و پخش برنامه ها و فیلم های آموزشی به وسیله صدا و سیما؛
- فعال کردن بازار کار و یاری های مالی برای برطرف رکودهای مالی و حمایت از افراد در معرض خطر خودکشی؛
- نشر و تبلیغ پیغام های مناسب؛
- در اختیار قرار دادن تجهیزات کافی برای پرسنل بیمارستان و مراکز سلامت و آموزش لازم در برخورد با مراجعین و مبتلایان.
در انجام این تحقیق عبدالله رحمانی و محسن رضاییان؛ پژوهشگران اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مشارکت داشتند.
یافته های این مطالعه بهار امسال به صورت مقاله علمی با عنوان تاثیرات احتمالی عالم گیری کووید-19 بر رفتار خودکشی در سراسر دنیا: یک مطالعه مروری ساختارمند در مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا