با اضطراب بچه ها در روز های اول مدرسه چه کنیم؟ - سیلور 7

به گزارش ایسنا، مهدیار رودسری ادامه داد: وجود این نگرانی ها در والدین بار منفی دارد و حتی اگر مستقیم هم به بچه ها گفته نشود، به صورت غیرمستقیم به وسیله زبان بدن و چهره والدین به بچه ها منتقل شده و اضطراب و نگرش منفی را در آن ها ایجاد می نماید. پس اولین قدم برای تغییر این نگرش و کاهش اضطراب این است که والدین تفکر خود را اصلاح نمایند و به سمت سوالات و پاسخ های قدرتمند و انرژی بخش ببرند که اقدام موثری را در پی داشته باشد. به عنوان مثال از خود بپرسند اگر کودک او نمی تواند شرایط مدرسه را بپذیرد من چه کاری می توانم برای او انجام دهم؟ یا به او بگوید اگر سال گذشته خاطره خوبی نداشتی قرار نیست همه آن اتفاق ها تکرار شود، ما با هم از پس مسائل بر می آییم. یعنی به جای ایجاد اضطراب در پی تحقیق و برطرف مسائل باشند.

مهدیار رودسری ادامه داد: باید در نظر داشت اضطراب جدایی که یکی از علل بیقراری های بچه ها در مدرسه است را نمی توان در یک فرایند کوتاه مدت و با سرعت از بین برد، اگر دانش آموز اضطراب جدایی دارد و به هیچ طریقی نتوانسته اند آن را از بین ببرند، باید برای برطرف آن از 30 دقیقه تنهایی آن هم در یک محیط آشنا و ایمن آغاز کرد که به تدریج زمان آن را زیادتر نموده و به 6 تا 8 ساعت می رسانیم.

کارشناس آموزش بچه ها اعلام نمود: به ویژه در دوره پیش دبستانی و کلاس اول برای اینکه کودک با اضطراب جدایی با محیط مدرسه آشنا بشوند در قدم اول والدین باید خاطرات خوب خودشان را از مدرسه برای آن ها تعریف نمایند. پس از آمادگی ذهنی اولیه، سپس بدون این که به کودک بگویند، صرفا به قصد تماشا مدرسه با کودک بیرون رفته و مسیر را با دادن خوراکی یا هر موضوع خوشایند دیگر که برای کودک شادی بخش است، همراه نمایند. در مرحله بعدی وارد حیاط مدرسه شوند و با کودک درباره این که قرار است یک بخش معینی از روز را باید اینجا باشی و پس از آن من در پی تو خواهم آمد و قرار نیست اینجا بمانی، صحبت نمایند.

این کارشناس آموزش بچه ها ادامه داد: علاوه بر اینکه بچه ها باید تمام مراحل و تحولات رشد را طی نموده باشند، ضروری است یکسری پیش احتیاج های برقراری روابط اجتماعی در او شکل گرفته باشد. اینکه کودک نقش خود را پذیرفته باشد و با تمام نقاط قوت و ضعف خودش را دوست داشته باشد و به توانمندی هایش اعتماد کند، بسیار اهمیت دارد. وجود عزت نفس کافی و توانایی بیان احساسات و عقاید به جای پرخاشگری و شناختن ویژگی ها و تفاوت های دیگران در این رابطه مورد توجه است. در صورتی که کودکی در این بخش ضعفی دارد والدین باید در پی ارتقاء آن ویژگی باشند. البته باید در نظر داشت ظهور تمام این خصوصیات در کودک به نوع رفتار والدین با او در خانواده بر می شود.

وی ادامه داد: برای ورود به مدرسه بچه ها احتیاج دارند که از لحاظ رفتاری و روانی و مهارت های تحصیلی یکسری آمادگی های اولیه را کسب نموده باشند، در تمام این زمینه ها والدین باید مطمئن باشند کودک آن ها در توانایی های دیداری شنیداری و جسمانی از سلامت کافی برخوردار بوده و اگر نقصی وجود دارد اصلاحات و اقدامات مورد احتیاج آن زیر نظر پزشک صورت گرفته باشد. نمونه ساده این موارد دور و نزدیک بینی و احتیاج به عینک است که کودک باید تا پیش از ورود به مدرسه به زدن عینک عادت نموده باشد.

مهدیار رودسری ادامه داد: یکی از مباحث مهم در ورود به مدرسه توانایی آن ها در انجام امور بهداشت فردی است. کودک باید شستن دست و صورت، تمیز نگه داشتن لباس و حتی آداب استفاده از سرویس بهداشتی به صورت مجزا و فردی همراه با آموزش حریم خصوصی را بداند. اما مهارت های دیگر مثل شانه کردن مو، گرفتن ناخن که به وسیله والدین انجام می شود به تدریج با رشد کودک و با توجه به سطح توانایی به او واگذار می شود.

این آموزگار در خصوص لزوم نظم دهی به دانش آموزان اظهار کرد: اولین مورد نظم دهی به امور مدرسه و دانش آموزان مربوط به ساعت خواب و بیدار شدن است. یعنی بچه ها سر یک ساعت معین بخوابند و بیدار شوند. بهتر است که این نظم دهی به ساعت خواب و بیداری یک هفته قبل از مدرسه آغاز شود تا با آغاز سال تحصیلی به یک عادت و روال تبدیل شود. این ساعت بیداری و خواب حتی اگر مدرسه دانش آموز چرخی است نباید تغییر کند، چون باعث تغییر ساعت بیولوژیکی بدن و بهم خوردن نظم خواب می شود.

وی ادامه داد: برای ورود به مدرسه زمینه سازی برای نوشتن به صورت صحیح و توجه به الگو های بدنی یکی دیگر از مهارت های مورد احتیاج است. بچه ها باید عادت نمایند پشت میز و صندلی بنشینند و تکالیف خود را در حالت دراز کشیده، نشسته با سر و پشت خم انجام ندهند. هم چنین روش صحیح گرفتن مداد در بچه ها بسیار مهم است و چنانچه کودکی در گرفتن مداد مشکل دارد با آموزش های لازم و تدریجی می توان با تمرین خطی خطی و سپس با کشیدن شکل و خطوط منظم و کنترل انگشتان در مراحل بعد، این مهارت را آموزش داده و دانش آموز را تقویت کرد.